Test PAPP-A
Test PAPP-A (nazywany również testem podwójnym) jest wykonywany pomiędzy 10 a 14 tygodniem ciąży jako badanie przesiewowe głównie w kierunku zespołu Downa, zespołu Edwardsa i zespołu Patau u płodu. Składa się z oceny biochemicznych parametrów krwi matki i parametrów ultrasonograficznych płodu. Test PAPP-A jest odpowiedni dla pacjentek w każdym wieku, ponieważ około 70% dzieci z Zespołem Downa rodzą kobiety przed 35 rokiem życia. W Wielkiej Brytanii i wielu innych krajach europejskich test PAPP-A stanowi standard opieki dla każdej ciężarnej.
Na podstawie jego wyniku wyodrębniona zostaje grupa kobiet ciężarnych, u których ryzyko zespołu Downa u płodu jest podwyższone, i tym kobietom proponowany jest test diagnostyczny – np. amniopunkcja, w wyniku której można rozpoznać chorobę płodu, lub ją wykluczyć. Dawniej, kiedy nie było takich badań, jak test PAPP-A amniopunkcję proponowano wszystkim kobietom, u których ryzyko wystąpienia zespołu Downa u płodu było podwyższone ze względu na ich wiek – zazwyczaj powyżej 35 roku życia. W chwili obecnej po wykonaniu testu PAPP-A u większości kobiet „starszych” okazuje się, że ryzyko choroby płodu jest na tyle niskie, że nie uzasadnia wykonania amniopunkcji.
Reasumując, obecnie decyzji o wykonaniu amniopunkcji, lub jej zaniechaniu nie musimy opierać jedynie na wieku kobiety ciężarnej – dzięki testowi PAPP-A można wykryć większość (około 90%) płodów chorych u kobiet bez uchwytnych objawów ryzyka choroby płodu i uniknąć amniopunkcji u wielu kobiet, dla których dawniej była ona jedynym źródłem informacji o stanie zdrowia płodu.
Jakie choroby wykrywa test PAPP-A?
Test PAPP-A umożliwia również ocenę ryzyka preeklampsji, czyli nadciśnienia indukowanego przez ciążę, będącego groźnym powikłaniem dla płodu i nawet dla matki oraz ocenę ryzyka wystąpienia zaburzeń wzrostu płodu. Największą dokładność oceny tych ryzyka osiągamy rozszerzając test PAPP-A o ocenę PLGF (łożyskowego czynnika wzrostu) oraz ultrasonograficzną oceną przepływu krwi w tętnicach macicznych matki. U pacjentek z wysokim ryzykiem tych powikłań proponujemy (po wykluczeniu przeciwwskazań) bardzo skuteczną profilaktykę Acardem lub heparyną drobnocząsteczkową.
Popularne pytania
Test PAPP-A, znany również jako test podwójny, jest zaliczany do podstawowych badań prenatalnych. Można go wykonać pomiędzy 11 a 13 (+6) tygodniem ciąży. W ten sposób możliwe jest określenie ryzyka wystąpienia zespołu Downa (trisomia 21), Edwardsa (trisomia 18) i Patau (trisomia 13).
Wykrywalność Zespołu Downa w teście PAPP-A z USG wynosi 90-95%, a Zespołu Edwardsa i Zespołu Patau ponad 90%. Najdokładniejsze pod względem wykrywalności z Downa jest Badanie NIPT
Test PAPP-a – ryzyko pośrednie: Za ryzyko pośrednie uznawane jest ryzyko obliczone w badaniach prenatalnych I trymestru, które wynosi od 1:300 do 1:1000. Zgodnie z rekomendacjami Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, ryzyko jest uznawane za podwyższone kiedy jest równe lub wyższe niż 1 : 300.
Zarówno test Panorama pro jak i test PAPP-a są nieinwazyjnymi (przesiewowymi) badaniami prenatalnymi, wykonywanymi z krwi i całkowicie bezpiecznymi dla dziecka. Nie są jednak tym samym, różnią się m. in. czułością, metodą badania (pierwszy jest testem genetycznym, drugi – biochemicznym w połączeniu z USG) i zakresem badanych chorób.
Zarówno fundacja FMF jak i Polskie Towarzystwo Ginekologiczne zalecają wykonywanie testu PAPP-A podczas pierwszego trymestru ciąży, niezależnie od wieku matki. Optymalnie badanie powinno zostać przeprowadzone między 11, a 13 tygodniem ciąży.